Πριν από δύο χρόνια ο Τραμπ απειλούσε να αποσύρει τις ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ, ενώ πριν από ένα χρόνο ο Λευκός Οίκος δεν έπαυε να εκπέμπει μηνύματα μερικής απεμπλοκής από την Ευρώπη και ολικής από τη Μέση Ανατολή για να μπορέσει η Ουάσιγκτον να επικεντρώσει την προσοχή της στην Κίνα και συνολικά στην περιοχή Ινδικού-Ειρηνικού.
Σήμερα, σε επικοινωνιακό τουλάχιστον επίπεδο, η επικείμενη επίσκεψη Μπάιντεν στις Βρυξέλλες και αμέσως μετά στη Βαρσοβία θα έχει χαρακτηριστικά Γύρου του Θριάμβου.
Παρόμοια ενότητα και ενδυνάμωση της Διατλαντικής Σχέσης είχε να καταγραφεί από την εποχή της Κρίσης της Κούβας τον Οκτώβριο του 1962.
Με ανοικτά και αναπάντητα δραματικά ερωτήματα για το κόστος και τις παρενέργειες των κυρώσεων κατά της Ρωσίας ο Μπάιντεν, εκτός από την Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, θα μετάσχει και στην Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε.
Εξυπακούεται ότι αν υπάρξει αποκλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις Δύσης –Ρωσίας αυτή θα είναι συνολική καθώς εκτός της Ουκρανίας θα πρέπει να βρεθεί κοινά αποδεκτή φόρμουλα για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια.
Σε κάθε περίπτωση τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για την κλιμάκωση ή την αποκλιμάκωση των πιέσεων που θα ασκούνται στην Μόσχα θα την έχει ο Μπάιντεν- μια σκληρή για τους ευρωπαίους πραγματικότητα, με την οποία άλλωστε συμφωνεί και το Κρεμλίνο όπως καταγράφηκε στις εντατικές διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν της έναρξης του πολέμου.
Παρά τα παραπάνω, παρά την άτυπή του στέψη ως Ηγέτη της Δύσης από ΕΟΚ και ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και την προεξόφληση μίας θριαμβευτικής υποδοχής στην Βαρσοβία, η πραγματική πρόκληση για τον Μπάιντεν δεν είναι η αντιμετώπιση μιας νέας εισβολής του Πούτιν στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά η διασφάλιση της στήριξης των «27» σε μια πολιτική πυγμής και ενδεχομένως κυρώσεων σε βάρος της Κίνας.
Αν με την προσυπογραφή των κυρώσεων κατά της Ρωσίας οι ευρωπαίοι θυμίζουν κάποιο που πυροβολεί τα πόδια του μια πρόσδεση των 27 στις ΗΠΑ σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της Κίνας παραπέμπει σε κάποιον που αυτοακρωτηριάζεται.
Σήμερα το ΝΑΤΟ αν ζει μια ενότητα άγνωστης διάρκειας, βάθους και αντοχής το οφείλει στον Πούτιν.
Άλλωστε όταν το 1949 ιδρύθηκε το ΝΑΤΟ το όφειλε στον αποκλεισμό του Δυτικού Βερολίνου το 1948-49, αλλά και στο λεγόμενο πραξικόπημα της Πράγας δηλαδή την πλήρη επικράτηση του Κ.Κ Τσεχοσλοβακίας τον Φεβρουάριο του 1948.
Το ΝΑΤΟ απέκτησε ενιαία δομή και διοίκηση μετά το 1950 όταν στον απόηχο της εισβολής της Βόρειας Κορέας στη Νότια, επικράτησε η εντύπωση ότι επίκειται σοβιετική επίθεση στην Ευρώπη.
Τούτων λεχθέντων, σήμερα, χωρίς τον πακτωλό του Σχεδίου Μάρσαλ αλλά αντίθετα με κόστος που μπορεί να αποδειχθεί απαγορευτικό δεν υπάρχει βεβαιότητα ότι η ανασύνταξη του ΝΑΤΟ θα έχει μακροπρόθεσμο ορίζοντα. (Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-
