Προκύπτει, δηλαδή, ένα “χάσμα γενεών” που πιθανώς εντείνεται από τα φαινόμενα αστυνομικής βίας, το τελευταίο χρονικό διάστημα, και υπό συνθήκες εγκλεισμού λόγω της πανδημίας. Είναι σαφές πως τα lockdown και η απουσία ορατής διεξόδου “προσβάλλει” περισσότερο τις νεότερες ηλικίες.
Είναι χαρακτηριστικό πως στο ερώτημα εάν η κυβερνητική πολιτική ως προς την πανδημία σέβεται τους δημοκρατικούς κανόνες, το 50% στον γενικό πληθυσμό θεωρεί πως τους σέβεται και το 45% ότι αδιαφορεί, ενώ στις ηλικίες 17-34 ετών το 66% δηλώνει πως αδιαφορεί! Το 87%, δε, σε αυτές τις ηλικίες δηλώνει πως απαιτούνται αλλαγές στο πολιτικό σύστημα.
Στην ερώτηση σχετικά με τον βαθμό εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση (ως προς την πανδημία και γενικότερα), ενώ το 49% δηλώνει πως την εμπιστεύεται και το 46% το αντίθετο, στις ηλικίες 17-34 ετών, το ποσοστό εμπιστοσύνης κατακρημνίζεται στι 34%!
Για δε τα περιοριστικά μέτρα κατά της πανδημίας, ενώ το 55% δηλώνει πως βοηθούν και το 44% πως δεν βοηθούν, το 58% των νεότερων ηλικιών δηλώνει κατηγορηματικά πως δεν βοηθούν. Το 69% των ηλικίας 17-34 χαρακτηρίζουν άδικη την κοινωνική διάσταση της πολιτικής της κυβέρνησης.
Στην αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίον χειρίστηκε η κυβέρνηση την πανδημία το 50% στον γενικό πληθυσμό δηλώνει πως την χειρίστηκε θετικά (ποσοστό, πάντως, πολύ μικρότερο από εκείνο στην πρώτη φάση της πανδημίας αλλά καια ργότερα) και το 45% πως την χειρίστηκε αρνητικά. Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, πως στις ηλικίες 17-34 το 63% (!) δηλώνει πως η κυβέρνηση χειρίστηκε αρνητικά την πανδημία.
Αρνητική είναι και η αποτύπωση των μέσων ενημέρωσης, καθώς το 66% στον γενικό πληθυσμό αξιολογούν πως δεν βοήθησαν στην σωστή ενημέρωση για την πανδημία και μόνο το 31% πως βοήθησαν.
Bασικά συμπεράσματα, όπως τα παραθέτει η Metron Analysis:
Τις προηγούμενες μέρες κλείσαμε ένα χρόνο σε συνθήκες Πανδημίας και η έξοδος από αυτή την κρίση δεν είναι ακόμα ορατή παρά τις προσπάθειες. Την περασμένη Άνοιξη υπήρχε μια (μάλλον υπέρμετρα θερμή) έκρηξη αισιοδοξίας ότι μέχρι το
καλοκαίρι, μέσα σε λίγους μήνες, θα έχουμε αφήσει πίσω την covid-19.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, πάνω από ένας στους δύο (56%) πιστεύει ότι θα επανέλθουμε σε μία «φυσιολογική» ζωή μετά το 2021. Και οι εκτιμήσεις αυτές γίνονται παρά την επικράτηση της αξίας των εμβολιασμών αλλά και την εμπιστοσύνη και
υποστήριξη που έχει κερδίσει το ΕΣΥ (68% θεωρεί ότι ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις) και το Νοσηλευτικό και Ιατρικό προσωπικό.
Ωστόσο μια σειρά παραγόντων όπως ο περιορισμένος αριθμός των εμβολίων, οι μεταλλάξεις του ιού αλλά και γραφειοκρατικές διαδικασίες σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο, δημιουργούν αναχώματα, δυσκολίες και διαψεύσεις.
Παρά τις προσπάθειες που καταβάλει η Ε.Ε. για το συντονισμό των κρατών και τη διανομή υγειονομικών υλικών και εμβολίων στα κράτη μέλη της για την αντιμετώπιση της Πανδημίας, δεν έχει καταφέρει ακόμη να κερδίσει την κοινωνική
πλειοψηφία. Στη χώρα μας ένα πλειοψηφικό ποσοστό (54%) θεωρεί πως «στην υπόθεση της Πανδημίας δεν βοηθά ουσιαστικά τις χώρες και τους πολίτες». Η ιδεολογικοπολιτική και η ηλικιακή παράμετρος διαφοροποιούν σημαντικά τις
αντιλήψεις. Σε όσους αυτοτοποθετούνται στην Αριστερά και ειδικά στους Νέους η κριτική είναι πιο έντονη ενώ στους Κεντροδεξιούς και μεγαλύτερης ηλικίας οι κρίσεις είναι περισσότερο θετικές παρά αρνητικές.
